Kilka słów o mnie

wrzesień 2022

Nazywam się Jakub Skibiński. 13-tego grudnia 2019 r. przeżyłem bardzo poważny wypadek samochodowy, w wyniku którego doznałem rozwarstwienia obu tętnic szyjnych co w konsekwencji spowodowało rozległy niedokrwienny udar mózgu (ekstremalna i rzadka sytuacja).

wypadek 13.12.2019
Po wypadku trafiłem do szpitala, w którym przeszedłem szereg standardowych badań diagnostycznych w tym TK głowy. Mój stan, poza urazami wewnętrznymi i zewnętrznymi, był stabilny niezagrażający życiu. Ale na skutek silnego uderzenia (podczas wypadku) moje tętnice zaczęły się rozwarstwiać. Lekarze nie byli w stanie tego wychwycić podczas diagnostyki (nie robi się TK z kontrastem od razu po wypadku - oczywiste). W nocy z 13 na 14 grudnia, moje tętnice postanowiły rozwarstwiać się nadal i zablokować mi dopływ krwi do mózgu. Rano zauważyłem, ze nie mogę poruszać lewą stroną ciała. Lekarze stanęli na wysokości zadania, zdiagnozowali przyczynę i uratowali mi życie. 

grudzień 2019
Od pierwszych dni postanowiłem nie dać za wygraną i powalczyć o swoją przyszłość (jak to w życiu). Moje nastawienie, ogromne wsparcie rodziny i zaangażowanie sektora medycznego (lekarze, pielęgniarki, rehabilitanci) dały mi siłę do walki. Dlatego też postanowiłem podzielić się z wami moimi doświadczeniami związanymi z udarem mózgu. Zarówno z perspektywy osoby, która sama to przeżyła, oraz jako osoba, której bliski doznał udaru (mój pierwszy kontakt z udarem maj 2019)
 
Od razu napiszę, że nie będzie tu łatwych rozwiązań - nie znalazłem takich - będzie ciężka wytrwała praca, trochę potu, kilka łez i praca praca praca. Nie da się inaczej. Swoją osobą mogę jedynie potwierdzić, że warto!!
Muszę tutaj dodać, że nie każdy ma tyle szczęścia co ja i Wasze przypadki mogą być trudniejsze i bardziej złożone lub o wiele prostrze, ale tak czy inaczej trzeba walczyć.

Poukładałem swoje życie na nowo i nadal walczę o lepszą sprawność. Chodzę, rozwijam pasje, uśmiecham się, pracuję (jedną ręką, ale efektywnie 😊) i cieszę się dniem dzisiejszym. Moje życie wygląda (prawie) normalnie. Na chwilę obecną najbardziej brakuje mi jazdy motocyklem, ale nad tym już pracuję😁. "Co ja nie dam rady?! - potrzymaj mi piwo”.
 
♪ „Always look on the bright side of live” ♪
 
Na koniec chciałbym podziękować mojej kochanej żonie, personelowi medycznemu 

Wojewódzkiego Szpitala Podkarpackiego im.Jana Pawła II w Krośnie, Klinicznego Szpitala Wojewódzkiego Nr 2 im. Św. Jadwigi Królowej w Rzeszowie, rehabilitacji SP ZOZ MSWiA w Rzeszowie oraz wszystkim, którzy mnie wspierali - wykonaliście bardzo dobrą robotę!! 

 
Do was wszystkich kieruję przesłanie – pamiętajcie, że nigdy nie można się poddawać i tracić nadziei, ograniczenia są przede wszystkim w naszych głowach.

Komentarze

  1. Jakub02 października, 2023 20:43

    Dziękuję również moim przyjaciołom i znajomym, którzy również mnie ogromnie wspierali w tym trudnym czasie - DZIĘKUJĘ

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Bezpiecznie do celu

Obraz
    * Hmm jak tu zacząć? To może od początku. Byłem „normalnym” obywatelem, który prowadził „normalne” życie. Kluczem jest tu słowo „prowadził” ale w innym znaczeniu. Posiadam prawo jazdy kategorii A,B,C i mam ponad dwudziestoletnie doświadczenie jako kierowca zarówno samochodów jak i motocykli. Niestety mój wypadek a w konsekwencji udar utrudnił mi prowadzenie pojazdów. Najbardziej tęsknie do motocykli - każdy motocyklista to zrozumie. Ale nie to jest przewodnim tematem.  Jak już wspomniałem udar spowodował spore ograniczenia w możliwości poruszania się samochodem. W początkowej fazie, kilka miesięcy po wyjściu ze szpitala, byłem wożony na rehabilitację. Bardzo dziękuje kierowcom a głównie teściowi, że mnie woził i znosił moje uwagi (za uwagi przepraszam - jest to silniejsze ode mnie). Czemu byłem wożony? Moja niesprawność nie pozwala mi w precyzyjny sposób poruszać lewą ręką. Mam w sobie też duże pokłady odpowiedzialności i wiedząc, że mam uszkodzony mózg, nie miałem pe...
Czytaj więcej

Rehabilitacja - świadomie do celu

Obraz
  *   Świadoma rehabilitacja to klucz do sukcesu. Łatwo powiedzieć, ale jak to zrobić? Na samym początku chciałbym zaznaczyć, że rehabilitacja neurologiczna jest zdecydowanie odmienna od rehabilitacji pourazowej. Różnic jest kilka i są one kluczowe w osiąganiu efektów.  Moim zdaniem rehabilitacja neurologiczna jest też bardzo niewdzięczna dla rehabilitanta. Stąd dość trudno znaleźć zaangażowanych i doświadczonych "przewodników". Celowo użyłem tego określenia. Rehabilitacja po udarze wymaga dużego i świadomego zaangażowania pacjenta, a rehabilitant dobiera odpowiednią ścieżkę, którą musimy podążać. Często pozostaje nam tylko zaufać i dążyć do celu. Na przykład, jak złamiemy nogę, rehabilitant z dużym prawdopodobieństwem jest w stanie określić przybliżony czas rekonwalescencji. W przypadkach neurologicznych chyba żaden rehabilitant nie jest w stanie określić efektów a tym bardziej czasu osiągnięcia sukcesu.  Żeby spróbować to zrozumieć trzeba uświadomić sobie, że udar ...
Czytaj więcej

RP vs niepełnosprawny obywatel

Obraz
                           *  W tym tekście chciałbym podzielić się moimi spostrzeżeniami i sytuacjami, które doznałem osobiście. Tak na początek chciałbym jasno zaznaczyć, że jako obywatel tego kraju jestem za płaceniem podatków i jak na razie chyba nie ma innego lepszego sposobu. Ale jako obywatel mam też prawo do niezgadzania się z pewnymi sytuacjami, które możemy napotkać. Tyle tytułem wstępu.  Jako osoba niepełnosprawna, korzystam z „dobrodziejstw” takich instytucji jak ZUS, WCPR (PCPR), PFRON.Opiszę sytuacje, które napotkałem osobiście w procesie załatwiania spraw. Każda z tych instytucji zawiera szeroki wachlarz „usług”, który jest indywidualny dla danej osoby.  ZUS - Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Od tego zacznę, bo w sumie najwięcej mam z nim do czynienia. Najpierw te dobre strony. Wypłaca świadczenia uzależnione od wysokości wpłacanych składek. Tak jak wspomniałem płaciłem podatki, ...
Czytaj więcej